Trzeba wykazać się nie lada samozaparciem, żeby w miejscu publicznym nie zwrócić uwagi na tych ludzi.
Ukraińskie Karpaty to wyjątkowy, magiczny świat: śnieżnobiała planeta stworzona z baśniowych jodeł, skał i gór w srebrnych dłoniach zimy. Czujesz się, jakbyś zagubił się w tej czasoprzestrzeni, tańcząc w czystym morzu pędzących w twoim kierunku płatków śniegu, które opadając, kładą swoje śnieżne skrzydła na twoich ramionach. Unosisz twarz do nieba, czekając na sto pocałunków – zimnych, ale tak szczerych, że czujesz wielkie szczęście...
Przepisy bezpieczeństwa? Takimi pierdołami się nie przejmujemy.
#1.
#2. Ważne, żeby nie ruszać za ostro
#3.
#4. Gdy szczudła nie wystarczą
#5.
#6. Tylko mocno trzymaj, żebym nie zleciał
#7.
#8. Ciągła praca w rozkroku
#9. A tu dodatkowo rozkrok i podtrzymanie
#10.
#11. Co się nie zmieści, to się podopina
#12.
#13. I zawsze człowiekowi wszystko w oczy
#14.
#15. Osiągnął kres
#16.
#17. Najważniejsze, że jakoś się to jeszcze trzyma
#18. Gdzie fachowiec nie sięga, tam koledzy pomogą
#19.
#20. Ochrona oczu jest? Jest
#21. Zaufanie do poziomnicy
#22. Taśma malarska naprawdę świetnie zaizoluje
#23. Wypoziomowane? Wypoziomowane. Po co drążyć?
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą