Produkcja wysokoprocentowego destylatu idzie płynnie i stosownie do potrzeb, bo Abrachił nie ma w zwyczaju magazynować produktu i nadmiar rozdaje na bieżąco, jeżeli nie daje rady w ten, czy inny sposób zużyć (czym skarbi sobie wdzięczność licznych znajomych, zwłaszcza, że po Abrachiłowym bimbrze nie miewa się kaca).
I wszystko byłoby gites majonez helmans, niestety Abrachił wdał się w polityczno-religijną pyskówkę z sąsiadką herbu beret z antenką. I nie dość, że Abrachił jako ukraiński żyd wyznania prawosławnego, który dodatkowo niechcący był 4 lata kościelnym przy księdzu katolickim, dla sąsiadki prezentuje stanowczo zbytnią frywolność religijną; to jeszcze jej płomienne cytaty z kazań ojca dyr. kwituje rechotliwym odgłosem paszczą. Słowem, miarka się przebrała i sąsiadka podkablowała Abrachiła policji.
I pół biedy, gdybyż to chodziło o miejscową policję sztuk 3, która to z własnej i nieprzymuszonej dobrej woli nieraz wyręczała SANEPID w badaniach organoleptycznych czystości mikrobiologicznej Abrachiłowego produktu. Otóż nie, perfidna baba zorganizowała kontrolę, jak to mówi Abrachił, „manipulacyjnych” z nieodległego miasta powiatowego, którego nazwy litościwie nie wymienię.
Jedno szczęście, municypialni nie przybyli niezauważeni, bowiem najsamprzód wkroczyć musieli na podwórko sąsiada, który w te pędy wysłał forpocztę w postaci córki swej pierworodnej. Córa, mimo iż bardzo małoletnia, obdarzona głosem za cztery pyskate kumochy rozdarła się w pobliżu Abrachimowego szałerka:
- Wuuujaaa, gliny tu do cie leząąąą!
Po czym zajęła dogodne miejsce obserwacyjne w krzakach porzeczki.

Abrachił, człek nie w ciemię bity (… to znaczy, pewnie i nieraz bity, ale mimo to ogólnie rozumny) nie zwlekając przystąpił do realizacji planu „B”. Podmienił więc naprędce zawartość naczyń z rozczynem i destylatem, na produkt również przezroczysty, również do okładów, nacierań i sterylizacji używany, również w nazwie sklepowej „spirytusowy”, ale nie podlegający stosownym obostrzeniom, akcyzom i banderolom, słowem, na produkt wyżej utleniony.
Panowie municypalni dotarli w końcu na miejsce, wymienili stosowne uprzejmości i formalności i orzekli, że konfiskują sprzęt. Na to Abrachił zdziwił się niepomiernie i zapytowywuje, za co? Albowiem wedle jego wiedzy domowe przetwory nie podlegają zakazom produkcyjnym. A on właśnie marynatę octową do grzybków wytwarza. I serdecznie panów częstuje, zarówno marynatką, jak i wedle woli, grzybkiem.
Panowie, zdębiali nieco, wąchnneli solidnie oparów znad instalacji , aż im łzy na mundur poszły, za propozycję wypicia, czy zagryzienia grzybkiem grzecznie, acz stanowczo podziękowali, bez przekonania próbkę octu do analizy pobrali i saluto! Poooszliii!
I tyle ich widzieli…
Inna sprawa, że Abrachił zaniepokojony nieco, instalacyję do zaznajomionej babki na głęboką wieś przeniósł, co też stało się później niechcący przyczyną pewnych kłopotów pewnej żywiny, no ale to już jest materiał na zupełnie nową opowieść…